Kontabiliteti mendor ka të bëjë me mënyrën e ndarjes së shpenzimeve tona. Derisa një dollar është teorikisht i vlefshëm si çdo dollar tjetër, mënyra se si ne i shohim ato jo, varësisht nga kategoria mendore që i kemi caktuar, ose si na bëjnë të ndihemi.
Për shembull, mund të keni krijuar një kategori shpenzimesh me udhëzime strikte mujore: 250 mijë për pagesat e kredisë, 200 mijë për ushqim, 100 mijë për një llogari pushimi, 100 mijë për argëtim dhe 50 mijë për shërbime të ndryshme.. Sapo të përfundojë paratë për një kategori, ju ndaloni shpenzimet, edhe pse do të ishte e lehtë të “lëviznit” paratë nga një kategori tjetër. Në fund të fundit të gjitha këto janë paratë tuaja.
Ky nuk është domosdoshmërisht një problem. Në fakt mund të jetë një shkurtore mjaft e dobishme. Kjo për shkak se ju lejon që të mos duhet të keni parasysh çdo kosto sa herë që blini diçka. Në vend që t’i mendoni paratë që po shpenzoni për drekën që hani jashtë si lekët që do t’ju mungojnë për pagesën e kredisë i shihni ato vetëm si paratë që do të mungojnë për ushqimet e thjerra të muajit. Kjo nuk është racionale por do t’ju ndihmojë të jeni më të organizuar dhe të mos humbisni toruan.
Por sigurisht, ne nuk e lënë atë vetëm në atë. Ndërsa i caktojmë vetë kategoritë, shpesh përdorim kontabilitetin mendor të pandryshueshëm për të mashtruar veten në lidhje me shpenzimet tona kështu që ne nuk ndihemi keq.
Ne ndryshojmë rregullat tona me justifikime të dyshimta. Për shembull, ne e dimë se nuk duhet të hahet, por bëjmë vetëm një herë, sepse themi se e meritojmë pas një jave të vështirë dhe ndoshta kjo darkë prej $ 60 del nga fondi ynë “argëtues” dhe jo nga fondi “ushqimor” .
V.H/SCAN
